"อยู่ในกะลา"อย่างน้อยก็ยังมีที่กำบังไม่ให้ใครพบเจอเราได้ ถึงแม้จะอึดอัดแต่ก็ยังรู้สึกปลอดภัย โลกที่มองทะลุรูเล็กๆไปนั้นช่างวุ่นวาย เสียงที่ดังเข้ามาให้ได้ยินนั้นก็ช่างน่าหวาดกลัว แต่เจ้ากบจะรู้ไหมว่า "อยู่ในกะลา"นั้น มันอาจจะน่ากลัวกว่าอยู่ข้างนอกก็ได้ ความวุ่นวายที่มองผ่านแสงเพียงน้อยนิดจากรูเล็กๆของกะลา ก็แค่ความพยายามก้าวเดินของแต่ละคน อาจจะวุ่นวายบ้าง ชนคนอื่นไปบ้าง หกล้มไปบ้าง แต่ก็ยังดีที่ได้มีโอกาสได้ก้าวเดิน เสียงสะท้อสที่ดังผ่านเข้ามาในกะลานั้นย่อมน่ากลัวอยู่แล้ว ถ้าได้ออกมาฟังข้างนอกเสียงนั้นไม่ได้น่ากลัวเลยสักนิด มันก็แค่เสียงของเพื่อนรวมชีวิต ที่ทำให้เราได้รู้ว่าในโลกที่แสนกว้างใหญ่นี้ ไม่ได้มีเพียงเราที่อยู่ลำพัง...
"แต่.......เจ้ากบนั้นก็ยังคงกลัวไม่กล้าออกมาเผชิญกับมันเสียที จึงยังได้อยู่แต่ในกะลาต่อไป"
บางครั้ง...กบน้อยก็รู้ว่ากะลาที่ตัวเองหลบอยู่ไม่ได้ดีอะไรเท่าไหร่ แต่เพราะกลัวที่จะออกมาเจอกับสิ่งที่ตัวเองไม่เคยเห็นมากกว่าจึงต้องทนอยู่ในความมืดมิดและความเหงาเพียงลำพัง
กบน้อยแค่เฝ้ารอโอกาสที่ตัวเองจะกล้าออกมาสักครั้ง แต่คนที่คอยมองดูอยู่กลับไม่เข้าใจ เพราะไม่เคยมีใครให้โอกาสแต่กลับมีแต่คำต่อว่า ความกล้าที่มีอยู่น้อยนิดเลยทำให้ไม่ได้เปิดกะลาใบน้อยออกมา...
อย่าดูถูกใครเพียงแค่เห็นเค้าเป็นกบในกะลา ลองรับฟังและให้โอกาสเค้าสักครั้ง คุณอาจเป็นคนที่สามารถเปิดโลกใบใหม่ให้กับใครคนนั้นก็ได้...
